PLC (Professional Learning Community : ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ) คืออะไร? คุณครูหลายท่านอาจรู้จัก PLC ในฐานะของ “การประชุมครู” เพื่อทบทวนภาระงานต่าง ๆ หรือหยิบยกบางประเด็นที่อาจมองว่าเป็นปัญหา มาร่วมพูดคุยเพื่อแลกเปลี่ยนกัน หลายครั้งวง PLC นี้อาจจบลงด้วยการมอบหมายงานให้คุณครูบางท่านไปดำเนินการต่อ หรือมีแนวทางแก้ปัญหาจากประเด็นพูดคุย เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจก็ทำการนับเวลาประชุม...
เวทีพัฒนาศักยภาพการเป็นกระบวนกร (Training of the Trainers) โมดูลที่ 1 จัดกิจกรรมขึ้นเมื่อวันที่ 16-18 พฤศจิกายน 2563 ที่ผ่านมา ณ คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งเป็นการกลับมารวมตัวกันอีกครั้งของครูผู้มีไฟในการเปลี่ยนแปลงการศึกษาจากโครงการก่อการครู รุ่นที่ 1 และ 2 เพื่อสานรอยต่อแห่งความหวังที่อยากจะเห็นการศึกษาไทยขับเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่นและจริงจังร่วมกัน...
เมื่อพูดถึงคำว่า ‘วิจัย’ หลายคนคงกำลังเอามือกุมขมับและนั่งขมวดคิ้ว ด้วยความรู้สึกยุ่งยากกับภาพกองหนังสืออ้างอิงเป็นตั้งๆ แม้งานวิจัยจะเป็นเครื่องมือที่จะช่วยให้ครูแสวงหาความรู้ใหม่ๆ แต่หลายครั้งการทำวิจัยนั้นอาจไม่สัมพันธ์กับการพัฒนาห้องเรียนหรือผู้สอนเสมอไป การทำวิจัยจึงกลายเป็นภาระที่ครูต้องแบกรับและเกิดความทุกข์จากการทำวิจัยที่ไม่เชื่อมโยงกับบริบทในห้องเรียนและคุณค่าภายในของตัวครู ดังนั้น จะทำอย่างไรให้การทำวิจัยเป็นไปเพื่อคืนอำนาจอธิปไตยในการแสวงหาความรู้ของครู โดยครู เพื่อครูและผู้เรียน วันนี้อยากชวนให้ครูมานั่งล้อมวง ร่วมจุดไฟการเรียนรู้ผ่าน ห้องเรียน “เป็นครูคนใหม่ ด้วยวิจัยในชั้นเรียน” โดยกระบวนกร ผศ.ดร. สิทธิชัย วิชัยดิษฐ อาจารย์ประจำคณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์...
เวทีพัฒนาศักยภาพผู้นำร่วมแห่งอนาคต : ผู้นำร่วมสร้างสุข ( Leadership for Collective Happiness – LCH ) โมดูล 3 ปัญญาร่วม ขับเคลื่อนสังคมสุขภาวะ เป็นเวทีพัฒนาศักยภาพที่ต่อเนื่องมาจาก 2 โมดูลแรก คือ ปัญญาโลก ปัญญาชีวิต...
ทุกปัญญาในสังคมล้วนโยงใยซึ่งกันและกันดั่งตาข่าย สังคมไม่อาจเดินหน้าไปได้หากปัญหาของการศึกษายังไม่ถูกแก้ไข การศึกษาไม่อาจดีขึ้นได้ หากความเหลื่อมล้ำยังถ่างกว้าง ปากท้องของผู้คนไม่อาจอิ่มได้ หากโอกาสในการเข้าถึงคุณภาพชีวิตที่ดี มีที่ว่างให้ผู้คนเพียงหยิบมือ ชุมชนไม่อาจแข็งแรงได้ หากการกระจายอำนาจเป็นเพียงภาพฝัน ปฏิเสธไม่ได้ว่าเราต่างยืนอยู่ท่ามกลางสังคมที่รายล้อมด้วยปัญหาทุกมิติ การศึกษา สิ่งแวดล้อม ความขัดแย้งทางการเมือง ความเหลื่อมล้ำของสังคม ฯลฯ ขณะนี้ สังคมปัจจุบันเริ่มตั้งคำถามต่อปัญหาเหล่านี้อย่างจริงจังและตรงไปตรงมา ผู้คนจำนวนไม่น้อยเชื่อว่า ปัญหาเหล่านี้แก้ได้ สังคมดีกว่านี้ได้ และเราต่างเป็นส่วนหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงนั้น...
รถพุ่มพวง คือสัญลักษณ์ของการเข้าถึง หลากหลาย เลือกได้ และจ่ายไหว ไม่ต่างกัน รถพุ่มพวงการศึกษาในความหมายของ 'ครูตู้ ครูตุ๋ม และครูฝน’ คือการเรียนรู้ที่ง่าย เข้าถึง จับต้องได้ และผู้เรียนรู้สึกอิสระ “เมื่อเด็กมาโรงเรียนไม่ได้ ก็ยกห้องเรียนไปไว้ในชุมชนเลยแล้วกัน” ไม่มีกำแพง ไม่มีหลังคา มีเพียงเสื่อปูพื้น กระดาษฟลิปชาร์ท มีคุณครู...
“เมล็ดข้าวเปลือกหนึ่งเมล็ดที่มีความสมบูรณ์ มันไปตกที่ดินดี น้ำชุ่ม ได้รับการดูแลอย่างดี มันจะเติบโตเป็นต้นข้าวอีก 1 กอที่งอกงาม แล้วให้ผลผลิตอีกนับร้อยนับพันเมล็ด” เรื่องราวของกลุ่มเยาวชนเมล็กข้าวเปลือกไทยเบิ้ง บ้านโคกสุลง จังหวัดลพบุรี กับการเรียนรู้ในห้องเรียนชุมชน ผ่านปราชญ์และภูมิปัญญาของกลุ่มวัฒนธรรมไทยเบิ้ง และการปรับประยุกต์ภูมิปัญญาเป็นการเรียนรู้ที่หลากหลาย
ไกลออกไปจากมหานครราว 452 กิโลเมตร คือสถานที่ตั้งของขอนแก่น จังหวัดที่มีเหลี่ยมมุนี่มในการพูดคุยที่หลากหลาย ไล่เรียงตั้งแต่เรื่องปากท้องของชนรากหญ้า ไปจนถึงการพัฒนาเมืองที่กำลังเติบโตอย่างก้าวกระโดด แน่นอนว่า เราไม่อาจแยกเมืองออกจากคนได้ เพราะการเติบโตของเมืองนั้น มีผู้คนในทุกระดับชั้นเป็นฟันเฟืองสำคัญในการไขลานเมืองมิให้เป็นอัมพาต เรื่องราวของวิดิโอนี้จึงเกี่ยวพันกับ ‘ปัญหา’ ที่ขนาบคู่มากับการเติบโตของเมือง และเชื่อมโยงไปยัง ‘คน’ มากมายที่พยายามสร้างการเปลี่ยนแปลง ทั้งจากภาคประชาสังคม ภาคธุรกิจ ภาคการศึกษา และประชาชน
เมืองที่เพียบพร้อมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ วัฒนธรรม อัตลักษณ์พื้นถิ่น อาหารการกิน และชาติพันธุ์ เมืองที่ควรจะมีความสุขโดยไม่มีเงื่อนไข แต่หลายปีที่ผ่านมา พังงากลับต้องต่อสู้กับสารพัดปัญหาที่ประเดประดังถาโถม โดยเฉพาะหลังคลื่นยักษ์เมื่อปี 2547 ไม่มากก็น้อย สึนามิคือตัวแปรที่ทำให้คนท้องถิ่นเริ่มตระหนักถึงคุณค่าของบ้านเกิด และมองปัญหาตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ว่า พังงาดีกว่านี้ได้ กว่า 10 ปี ที่คนกลุ่มต่างๆ ในพังงาร่วมกันทำงานเพื่อเป้าหมายเดียวกัน วันนี้ความสุขเริ่มผลิดอก รอยยิ้มเริ่มออกผล...