Korkankru

ขอนแก่น

วรรณา จารุสมบูรณ์: เชื่อมคน เชื่อมเมืองเพื่อขอนแก่นที่ดีกว่านี้

ไกลออกไปจากมหานครราว 452 กิโลเมตร คือสถานที่ตั้งของขอนแก่น จังหวัดที่มีเหลี่ยมมุนี่มในการพูดคุยที่หลากหลาย ไล่เรียงตั้งแต่เรื่องปากท้องของชนรากหญ้า ไปจนถึงการพัฒนาเมืองที่กำลังเติบโตอย่างก้าวกระโดด แน่นอนว่า เราไม่อาจแยกเมืองออกจากคนได้ เพราะการเติบโตของเมืองนั้น มีผู้คนในทุกระดับชั้นเป็นฟันเฟืองสำคัญในการไขลานเมืองมิให้เป็นอัมพาต  เรื่องราวของวิดิโอนี้จึงเกี่ยวพันกับ ‘ปัญหา’ ที่ขนาบคู่มากับการเติบโตของเมือง และเชื่อมโยงไปยัง ‘คน’ มากมายที่พยายามสร้างการเปลี่ยนแปลง ทั้งจากภาคประชาสังคม ภาคธุรกิจ ภาคการศึกษา และประชาชน 

“คนไร้บ้านเป็นรูปธรรมที่สะท้อนว่า สังคมมีความเหลื่อมล้ำอยู่จริง ยิ่งมีคนไร้บ้านออกมาเยอะ แสดงว่า ระบบสังคมมีปัญหา ระบบสวัสดิการสังคมไม่ซัพพอร์ตผู้คนที่ตกหล่นพ่ายแพ้” จำนวนคนไร้บ้านมักมีมากในเมืองใหญ่ ขอนแก่นคือหนึ่งในหมุดหมายนั้น ด้วยขนาดของเมืองใหญ่ติดอันดับต้นๆ ของภูมิภาค ศูนย์กลางเศรษฐกิจของอีสาน การคมนาคมเติบโตแบบก้าวกระโดด และเป็นเมืองแห่งสถาบันการศึกษา เมืองในลักษณะนี้ คือพื้นที่ในการแสวงหางาน เงิน และโอกาสของชีวิต ณัฐวุฒิ​ กรมภักดี​ ผู้ประสานงานกลุ่มเพื่อนคนไร้บ้านบอกกับเราว่า 140-150...

สรุปการอบรมโมดูลที่ 3 ครั้งที่ 2

สรุปการอบรมเชิงปฏิบัติการภาวะการนำเพื่อการข้ามพ้น ปีที่ 2 โมดูลที่ 3: นำด้วยเป้าประสงค์ทางจิตวิญญาณ (Leading with Soul Purpose) วันพุธที่ 12 – วันศุกร์ที่ 14 ธันวาคม 2561ณ ห้องประชุม 201 สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) กรุงเทพฯโดยโครงการผู้นำแห่งอนาคต...

พัง ยับ เยิน: หมอก็เปิงได้

อาชีพของหมอมีปัญหาอะไรที่ทำให้มีความทุกข์ในอาชีพบ้างหรือไม่ ตอนที่เราเป็นหมออายุน้อยกว่านี้ เราคงใช้คำว่าทุกข์ แต่ตอนนี้เราไม่ทุกข์แล้วเพราะเราเข้าใจมัน ถึงอย่างนั้นเรารู้ว่ายังมีคนอื่นในระบบทุกข์ ทุกข์สำคัญคือทุกข์จากระบบ อย่างที่รู้ ๆ กันว่าปริมาณหมอมันไม่เพียงพอกับปริมาณของคนที่ต้องดูแล งานมันเกินพิกัด (Overload) มันก็ทุกข์อยู่แล้วเพราะงานหนักเกินไป แล้วถ้าเราคาดหวังกับตัวเอง อยากทำงานได้มีคุณภาพ อยากดูแลให้ดี ก็ต้องใช้พลังงานจากตัวเราและทีมมาก ซึ่งมันนำมาสู่ปัญหาต่อไปคือเรื่องของทีม เพราะงานมันไม่ได้โหลดเป็นคนมันโหลดคนทั้งทีม ทุกคนต่างเคยคิดว่ามันเหนื่อยเกินไปมั้ยที่ทำแบบนี้ เพราะมันไม่ได้ทำให้ใครสุขภาพดี ตัวเองก็ไม่ดี...

หมอป่วย หมออกหัก หมอจึงเริ่มรักตัวเองเป็น

ทำไมถึงตัดสินใจเป็นหมอ เราอยากเป็นจิตแพทย์ตั้งแต่แปดขวบ เพราะรู้สึกว่าคนในบ้านฉันป่วย รู้สึกว่าอยากจะรักษาทุกคน อะไรที่ทำให้เกิดความรู้สึกนี้ ตามประสาครอบครัวคนจีน มีคนวุ่นวายอยู่ในบ้านสิบกว่าคน ค้าขายตลอดเวลาเปิดร้านตั้งแต่เช้าปิดร้านสามทุ่ม สี่ทุ่ม เที่ยงคืน ไม่มีวันหยุด ทำไมไม่เคยเปลี่ยนความคิดจะเป็นจิตแพทย์ มันอยู่ในความรู้สึกลึกๆ เราอยากเรียนมาตลอดแต่เอนทรานซ์ไม่ติดนะ เลยไปเรียนอย่างอื่นมาก่อน ถึงอย่างนั้นความรู้สึกมันก็ยังอยู่ มันไดร์ฟให้เราอยากเรียนจิตแพทย์มาก บอกตัวเองว่าจบมาฉันจะเป็นจิตแพทย์ให้ได้ สุดท้ายได้มาเป็นหมอครอบครัว ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้ ตอนเด็กเรารู้สึกถึงการรายล้อมของปัญหาที่แต่ละคนต้องเผชิญ...